راهکارهایی برای مقابله با آبله میمونی

تا روز چهارشنبه ۳۴۶ مورد تایید شده و مشکوک در ۲۲ کشور خارج از آفریقا(جایی که این ویروس بومی آنجاست) ثبت شده که اولین شیوع شناخته شده این ویروس در جامعه است. قبل از شیوع این بیماری موارد ابتلا مرتبط با سفر به مناطقی بود که ویروس بومی آنجاست یا حیوانات وارداتی حامل ویروس بودند.

اکثر موارد جدید از طریق رابطه جنسی گسترش یافته‌اند. با این حال سازمان بهداشت جهانی هشدار داد هر کسی ممکن است در معرض خطر ابتلا به این ویروس باشد؛ به ویژه کودکان، زنان باردار و افراد دارای نقص ایمنی در معرض خطر هستند.

در بیانیه‌ای در وب‌سایت سازمان بهداشت جهانی آمده هر کسی با فردی که عفونی است تماس نزدیک داشته باشد، در معرض خطر قرار دارد.  

آبله میمون بیماری نادری است که توسط ویروس آبله میمون ایجاد می‌شود و بخشی از خانواده آبله به‌شمار می‌آید؛ اگرچه معمولا شدت ابتلا به آن کمتر است.

واکسیناسیون آبله ۸۵ درصد در برابر آبله میمون موثر بوده است.

این سازمان گفت: بعید است که واکسیناسیون انبوه برای مبارزه با افزایش موارد ابتلا مورد نیاز باشد اما با توجه به سرعت شیوع و عدم شفافیت در مورد علت آن سازمان بهداشت عمومی از مردم خواست برای کمک به کنترل شیوع این بیماری بهداشت و رابطه جنسی ایمن را رعایت کنند.

در حالی که کارشناسان بهداشت توافق دارند خطرات برای عموم مردم کم است، اقدامات احتیاطی متعددی وجود دارد که می‌توان برای کاهش خطر ابتلا به ویروس آن را انجام داد.

توصیه‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، سرویس بهداشت ملی بریتانیا و سازمان بهداشت جهانی شامل موارد ذیل است:

از تماس با افرادی که اخیرا به این ویروس مبتلا شده‌اند یا کسانی که ممکن است آلوده شده باشند، خودداری کنید.

در تماس نزدیک با فردی که علائم دارد، از ماسک صورت استفاده کنید.

از تماس با حیواناتی که ممکن است ناقل ویروس باشند، خودداری کنید. این حیوانات شامل حیوانات بیمار یا مرده به ویژه آن‌هایی که سابقه عفونت دارند، مانند میمون‌ها، جوندگان و سگ‌های چمنزار نیز می‌شود.

بهداشت دست‌ها را به‌ ویژه پس از تماس با حیوانات یا انسان‌های آلوده یا مشکوک به عفونت رعایت کنید. به‌ عنوان‌ مثال دست‌های خود را با آب و صابون بشویید یا از ضدعفونی کننده‌های الکلی استفاده کنید.

هنگام مراقبت از بیماران مبتلا به عفونت تایید شده یا مشکوک به آبله میمون از تجهیزات محافظ شخصی استفاده کنید.

فقط گوشتی بخورید که کاملا پخته شده باشد.

آبله میمون می‌تواند از طریق سطوح و مواد منتقل شود؛ بنابراین عاقلانه است که از دست زدن به موادی که در تماس با انسان یا حیوان بیمار بوده، خودداری کنید.

دکتر اسکات گوتلیب، کمیسر سابق سازمان غذا و دارو سازمان بهداشت جهانی در این خصوص گفت: این ویروس خارج از میزبان انسان فوق‌العاده پایدار است؛ بنابراین می‌تواند روی اشیایی مانند پتو و مانند آن زندگی کند.

امانوئل آندره، استاد پزشکی در دانشگاه بلژیک نیز در این خصوص اظهار کرد: بهترین کار شستن منظم لباس‌ها و ملحفه‌ها در دمای بالاست.

با این حال وی بیان کرد که نمی‌کند لازم باشد عموم مردم از مناطق عمومی، تاکسی، خرید و هتل‌ها ‌دوری کنند.

وی افزود: جمعیت عمومی نیازی به انجام اقدامات احتیاطی بیش از حد در زندگی معمولی ندارد. اگر افراد در جمعیت پرخطر قرار دارند، جایی که می‌دانند محیطی پرخطر است، باید اقدامات احتیاطی بیشتری انجام دهند.

اگر به آبله میمون مبتلا شدید...

اگر مشکوک هستید که ممکن است به آبله میمون مبتلا شده باشید، باید از تماس فیزیکی با دیگران اجتناب کنید و فورا به دنبال مشاوره پزشکی باشید.

علائم اولیه آبله میمون شامل تب، سردرد، درد عضلانی، تورم و کمردرد است. بثورات و ضایعات معمولا طی یک تا پنج روز روی صورت، دست‌ها، پاها، چشم‌ها، دهان یا دستگاه تناسلی ظاهر می‌شود. این بثورات به برجستگی و سپس تاول تبدیل می‌شود که ممکن است قبل از شکستن و پوسته شدن با مایع سفید پر شود.

با این حال بسیاری از علائم ویروس را می‌توان به راحتی با بیماری‌های دیگر مانند آبله‌مرغان، تبخال یا سیفلیس اشتباه گرفت؛ بنابراین تایید پزشکی درباره ابتلا به این مرض مهم است.

اگر بیماری آبله میمون در شما تشخیص داده شد، باید تا زمانی که ویروس از بین برود، ایزوله شوید. این بیماری معمولا خفیف است و اکثر افراد در عرض ۲ تا چهار هفته بهبود می‌یابند.

البته در حالی که توصیه‌های پزشکی در حال حاضر در کشورهای مختلف متفاوت است، خدمات بهداشت ملی بریتانیا خاطرنشان می‌کند ممکن است برای جلوگیری از سرایت عفونت به افراد دیگر لازم باشد در یک بیمارستان تخصصی بمانید.