کاهش این نوع از هوگلوبین عمر دیابتی ها را طولانی تر می کند

تحقیقی جدید بر رابطه مستقیم بین کنترل شدیدتر قند خون و عمر طولانی‌تر تاکید کرده و نتایج آن نشان می‌دهد که امید به زندگی بیماران دیابتی به میزان تقریبی ۳.۸ سال با دستیابی به سطوح پایین‌تر هموگلوبین ای‌وان‌سی(HbA۱C) کمتر از هفت درصد افزایش می‌یابد.

مدیریت دیابت شامل یک رویکرد چندرشته‌ای از جمله متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، تنظیم هدف مناسب، اصلاح رژیم غذایی و ورزش، داروها، کنترل گلوکز خون و عوارض آن است.

ابتلا به دیابت نوع ۲ با کاهش ۶ ساله امید به زندگی در سن ۵۰ سالگی در مقایسه با افراد بدون این بیماری مرتبط است. در بیماران دیابت نوع ۲ کنترل بهتر فشار خون، گلوکز، کلسترول و وزن بدن ممکن است خطر ابتلا به بیماری و مرگ‌ومیر مرتبط با دیابت را کاهش داده و طول عمر را افزایش دهد.

یافته‌های تحقیق جدید رابطه مستقیم بین کنترل قند خون و امید به زندگی طولانی‌تر را نشان داده است. انتظار می‌رود که این یافته به‌ طور قابل توجهی بر حمایت از تشدید کنترل قند خون در میان بیماران دیابتی نوع ۲ تاثیر بگذارد زیرا به‌ طور مستقیم مزایای سلامت کنترل قند خون را با امید به زندگی طولانی‌تر مرتبط می‌کند. پزشکان می‌توانند از این نتایج برای تشویق بیماران برای دستیابی به اهداف درمانی پیشنهادی و کمک به اولویت‌بندی طرح‌ها و برنامه‌ها برای بهبود کنترل دیابت استفاده کنند.

در این تحقیق ۴۲۱ شهروند آمریکایی مبتلا به دیابت مورد مطالعه قرار گرفتند که در آن داده‌ها طی ۱۰ ماه با گروه‌بندی جمعیت مورد تحقیق به چهار گروه بر اساس سطوح هموگلوبین گلیکوزه(HbA۱C)، فشار خون سیستولیک(SBP)، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم(LDL-C) و شاخص توده بدنی(BMI) تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌های این تحقیق شامل موارد ذیل است:

از بین ۴۲۱ نفر، ۴۶ درصد زن با میانگین سنی ۶۵.۶ سال بود.

در بیماران دیابت نوع ۲ شاخص توده بدنی کمتر از ۲۴.۳(گروه اول)، ۲۸.۶(گروه دوم) و ۳۳(گروه سوم) به‌ ترتیب با ۳.۹، ۲.۹ و ۲ سال زندگی بیشتر در مقایسه با شاخص توده بدنی ۴۱.۴(میانگین چهارمین) مرتبط بود.

سطوح پایین فشار خون سیستولیک ۱۱۴.۱ میلیمتر جیوه(گروه اول)، ۱۲۸.۲ میلیمتر جیوه(گروه دوم) و ۱۳۹.۱ میلیمتر جیوه(گروه سوم) به‌ ترتیب با ۱.۹، ۱.۵ و ۱.۱ سال افزایش امید به زندگی در بیماران دیابت نوع ۲ در مقایسه با فشار خون سیستولیک ۱۶۰.۴ میلیمتر جیوه(گروه چهارم) ارتباط داشت.

سطح پایین‌تر کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم ۵۹ میلیگرم در دسی‌لیتر(گروه اول)، ۰/۸۴ میلیگرم در دسی‌لیتر(گروه دوم)، و ۰/۱۰۷ میلیگرم در دسی‌لیتر(گروه سوم) با افزایش امید به زندگی ۰.۹، ۰.۷ و ۰.۵ سال در مقابل کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم ۱۴۶.۲ میلیگرم در دسی‌لیتر(گروه چهارم) مرتبط بود.

کاهش هموگلوبین ای‌وان‌سی از ۹.۹ درصد(گروه چهارم) به ۷.۷ درصد(گروه سوم) با ۳.۴ سال افزایش امید به زندگی ارتباط داشت. با این حال کاهش بیشتر تا ۶.۸ درصد(گروه دوم) تنها با رشد متوسط ۰.۵ سال در امید به زندگی مرتبط بود و از ۶.۸ درصد به ۵.۹ درصد(گروه اول) با مزایای امید به زندگی مرتبط نبود.

افزایش امید به زندگی ۳.۸ سال با کاهش هموگلوبین ای‌وان‌سی از گروه چهارم تا گروه اول مشاهده شد.

این نتایج مطابق با کارآزمایی ACCORD بود که نشان داد هدف درمانی برای کاهش هموگلوبین ای‌وان‌سی به کمتر از ۶ درصد در بیماران پرخطر تعداد حمله‌های قلبی غیرکشنده پنج ساله را کاهش می‌دهد. با این حال بیمارانی که به هدف درمانی نرسیدند، میزان مرگ و میر پنج ساله بالاتری داشتند.

این مطالعات بر یک نقشه حرارتی(ابزاری برای تجسم داده‌ها) از سال‌های عمر باقی‌ مانده پیش‌بینی‌ شده بر پایه سن و سطح عامل خطرزا تاکید می‌کند که شاید به‌ عنوان مرجع بالینی برای ارتقاء تصمیم‌گیری مشترک با بیماران استفاده شود.

یافته‌ها همچنین بر ضرورت مدیریت نشانگرهای زیستی در سنین پایین‌تر و نیاز بالقوه مبادله بین درمان و کیفیت زندگی برای بیماران دیابتی نوع ۲ زمانی‌ که ارزش کنترل نشانگرهای زیستی حداقل است، تاکید می‌کند.

کنترل قند خون با اندازه‌گیری ای‌وان‌سی، کنترل مداوم گلوکز(CGM) و خودکنترلی قند خون(SMBG) ارزیابی می‌شود. آخرین استانداردهای مراقبت پزشکی در دیابت که توسط انجمن دیابت آمریکا منتشر شده، ارزیابی وضعیت گلیسمی(ای‌وان‌سی یا سنجش گلیسمی دیگری) را حداقل ۲ بار در سال در بیمارانی که اهداف درمانی را برآورده می‌کنند و دارای کنترل قند خون پایداری هستند، توصیه می‌کند.  

این دستورالعمل همچنین سطوح قند خون ۹۰ تا ۱۳۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر قبل از غذا و سطح هموگلوبین ای‌وان‌سی(HbA۱CP) کمتر از هفت درصد را به‌ عنوان یک نقطه بررسی ایده‌آل می‌داند.