عامل خطر ابتلا به آلزایمر شناسایی شد

این ژن که اینوزیتول پلی فسفات-5-فسفاتاز D (INPP5D) نام دارد، موضوع یک مطالعه مشترک توسط محققان دانشکده پزشکی ایکان در کوه سینا و دانشکده پزشکی گراسمن در نیویورک است که نتایج آن در مجله Alzheimer’s and Dementia در دسترس است.

میکروگلیا، گروهی از سلول‌ های ایمنی در مغز هستند که وظایفی مثل حذف سلول ‌های در حال مرگ و پلاک‌ های آمیلوئیدی که با زوال عقل ناشی از بیماری آلزایمر مرتبط هستند، را بر عهده دارند. مطالعات قبلی، INPP5D را با خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط دانسته اند؛ اما نقش خاصی که این ژن در بیماری زودرس یا دیررس ایفا می کند و مکانیسمی که به این عملکردهای مغزی تغییر یافته، کمک می کند، همچنان ناشناخته باقی مانده است.

از آنجایی که INPP5D در مغز در میکروگلیا متمرکز شده است، پژوهشگران، از موش ‌هایی استفاده کردند که به ‌طور ژنتیکی، مهندسی شده ‌بودند تا ژن INPP5D موش را در میکروگلیا، خاموش کنند. این فرآیند، محققان را قادر ساخت تا تأثیر خاص این ژن بر بافت مغز، را بهتر مشاهده کنند.

پس از تقریبا سه ماه، دانشمندان، تجمع پلاک و رفتار میکروگلیال را در موش ها اندازه ‌گیری کردند. از آنجایی که مشخص شده بود INPP5D در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر افزایش می ‌یابد، دانشمندان انتظار داشتند، موش ‌هایی که این ژن در مغز آنها غیرفعال شده بود، از پلاک ‌های آمیلوئیدی که نشانه ‌آسیب ‌شناسی اختلال آلزایمر هستند، محافظت شوند. با این حال محققان در کمال تعجب مشاهده کردند که موش ‌های فاقد INPP5D، پلاک ‌های بیشتری نسبت به سایر موش ها دارند.

به گزارش سیناپرس، پس از این که مشخص شد خاموش کردن INPP5D، میکروگلیاها را به روش های غیرمنتظره ای در اطراف مغز به حرکت در می آورد، محققان به دنبال این بودند که با استفاده از روش رونویسی فضایی، به اطلاعات دقیق بیان فضایی و کمی ژن، دست یابند.

رونویسی فضایی، روشی است که امکان اندازه گیری کل بیان ژن را در یک نمونه بافت، برای محققان فراهم می کند و همچنین به پژوهشگران اجازه می دهد تا بتوانند از جایی که بیان ژن، در آن رخ می دهد، نقشه برداری کنند.

یافته ‌های رونویسی فضایی، بر دامنه تغییرات بیان ژنی که میکروگلیاها می ‌توانند نشان دهند تأکید کرد. میکروگلیا در نزدیکی پلاک‌ های آمیلوئید، ژن‌ هایی که به‌ عنوان ژن ‌های ناشی از پلاک (PIGs) شناخته می شوند، را بیان می کنند.

موش ‌هایی که ژن INPP5D در آنها غیرفعال شده بود، افزایش بیان PIG هایی را که در تحقیقات قبلی شرح داده شده بود تکرار کردند، اما کیفیت بالای جنبه ‌های فنی و تجزیه و تحلیل رونویسی فضایی، امکان شناسایی PIG های اضافی را نیز فراهم کرد.

PIG دیگری که جدیدا در این یافته ها شناسایی شد و دارای بیشترین افزایش بیان در این موش ها بود، CST7 نام دارد، ژنی که پروتئین سیستاتین F، را کدگذاری می کند و با بیماری آلزایمر و بیماری های پریونی، خانواده ای از اختلالات عصبی نادر که انسان ها و حیوانات را تحت تأثیر قرار می دهد، مرتبط است.

این یافته ها نشان می دهد،هم INPP5D و هم سیستاتین F، می توانند به عنوان اهداف جدیدی برای توسعه مداخلات و درمان هایی برای کاهش التهاب در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر، در نظر گرفته شوند.