این بیماری ها باعث خشکی دهان میشودند

خشکی دهان می‌تواند احساس ناراحتی و دردناکی در دهان و حتی مشکلات فراوانتری مانند سفت شدن دهان، زخم‌های دهانی، تغییر طعم، عفونت‌های قارچی و بوی نامطبوع در دهان ایجاد کند. افرادی که از خشکی دهان رنج می‌برند، باید برای کاهش این مشکل از مصرف آب و مایعات بیشتر، جلوگیری از مصرف داروهایی که ممکن است این مشکل را تشدید کنند، استفاده از آب‌میوه‌ها و شیرینی‌های بدون قند و همچنین مراجعه به پزشک خود در صورت بروز علائم شدید خشکی دهان استفاده کنند.

خشکی دهان ممکن است به علت بیماری‌های زیر ایجاد شود:

•     بیماری‌های سیستمیک: مانند دیابت، بیماری پارکینسون، سندرم سوگرن، بیماری هاشیموتو، بیماری لوپوس، صرع و …
•     داروها: برخی داروها مانند ضدافسردگی‌ها، داروهای روان‌پزشکی، آنتی‌هیستامین‌ها، داروهای ضدآلزایمر و برخی داروهای قلبی می‌توانند باعث خشکی دهان شوند.
•     عوامل محیطی: مثل کمبود آب، استفاده از تنفسی دهانی، دود سیگار، الکل، کافئین، مصرف مواد مخدر و …
•     بیماری‌های دهان و فک و صورت: نظیر التهاب لثه، التهاب دردناک دهان، عفونت دندان و رگ‌های دهان، جراحی دهان و فک، سرطان دهان و …
•     بیماری‌های گوارشی: مانند اسهال، استفراغ، کبد چرب، بیماری کلیوی، بیماری کرون و …

در صورتی که شما احساس خشکی دهان می‌کنید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید. بیماری خشکی دهان می‌تواند به دلیل بیماری های پایدار مانند دیابت، بیماری هاشیموتو، سندرم سوگرن و برخی بیماری‌های سیستمیک دیگر رخ دهد.

درمان خشکی دهان

    درمان خشکی دهان به علت بیماری‌های پایدار، نیازمند درمان این بیماری‌ها است. بعضی از روش‌های درمانی برای کاهش خشکی دهان عبارتند از:

•     مصرف آب و مایعات بیشتر: شما باید مقدار کافی آب و مایعات را مصرف کنید تا جسم شما همیشه مرطوب باشد.
•     استفاده از آب‌میوه‌ها و شیرینی‌های بدون قند: شما می‌توانید با مصرف آب‌میوه‌ها و شیرینی‌های بدون قند، حالت مرطوبیت دهان خود را بهبود بخشید.
•     استفاده از چیوندن آدامس بدون قند: این عمل برای تحریک تولید لعاب در دهان مفید است.
•     جلوگیری از استفاده از داروهایی که باعث خشکی دهان می‌شوند.
•     استفاده از محصولات حاوی مواد رطوبت‌بخش: برخی از محصولات حاوی مواد رطوبت‌بخش، مانند ژل و آسیاب شده دهان، خشکی دهان را کم کرده و حالت طبیعی لعاب دهان را بهبود می‌بخشد.
•     درمان بیماری اولیه: اگر خشکی دهان شما ناشی از بیماری باشد، شما باید برای درمان آن بیماری به پزشک خود مراجعه کنید.
•     استفاده از روش‌های پیشگیرانه: بهتر است از تنفس دهانی پرهیز کنید، از الکل و سیگار استفاده نکنید و مصرف کافئین را محدود کنید.

علاوه بر روش‌های درمانی که در پاسخ قبلی ذکر شد، می‌توان با استفاده از روش های دارویی نیز به درمان خشکی دهان پرداخت. برخی از داروهای مورد استفاده در درمان خشکی دهان عبارتند از:

1. داروهای تحریک تولید لعاب: برخی داروها مانند پیلوکارپین و سالیولین، با تحریک غده‌های تولید لعاب، خشکی دهان را کاهش می‌دهند.

2. داروهای جایگزین لعاب: برخی از داروهایی که غده‌های تولید لعاب را تحریک می‌کنند، مانند داروهای Cevimeline (Evoxac) و Pilocarpine (Salagen)، می‌توانند به عنوان جایگزین لعاب استفاده شوند.

3. داروهای کاهش‌دهنده عصبی: برخی از داروهایی که بر روی سیستم عصبی اثر دارند، مانند آنتی‌هیستامین‌ها و بعضی داروهای روان‌پزشکی، ممکن است باعث خشکی دهان شوند. در صورت نیاز، پزشک شما ممکن است این داروها را تغییر دهد یا جایگزین مناسبی برای آنها پیدا کند.

4. داروهای کاهش‌دهنده عوارض: برخی از داروهایی که عوارض جانبی خشکی دهان دارند، مانند برخی از داروهای ضدتشنجی، با مصرف داروهای کاهش‌دهنده عوارض، می‌توان به این عوارض پایان داد.

5. تزریق پلاسمای خون: در برخی موارد، پزشکان می‌توانند با تزریق پلاسمای خون به غده‌های تولید لعاب، تولید لعاب را بهبود بخشند.

اگر شما احساس خشکی دهان می‌کنید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا علت آن را تشخیص دهد و روش مناسبی را برای درمان آن تعیین کند.