چگونه سرطان را به کودک توضیح دهیم؟

تشخیص سرطان در یک کودک، یکی از سخت‌ترین چالش‌هایی است که والدین ممکن است با آن روبه‌رو شوند. علاوه بر نگرانی درباره درمان و سلامت کودک، مسئله مهم دیگری نیز وجود دارد: چگونه این موضوع را با او در میان بگذاریم؟ کودکان، حتی در سنین پایین، متوجه تغییرات محیط اطراف خود می‌شوند و اگر اطلاعات صحیح دریافت نکنند، ممکن است احساس سردرگمی، ترس و اضطراب کنند.

چگونه سرطان را به کودک توضیح دهیم؟

صحبت کردن درباره سرطان با کودکان نیازمند انتخاب کلمات مناسب و توجه به میزان درک آنها از بیماری است. والدین باید با لحنی آرام و مطمئن، توضیحات روشنی ارائه دهند تا کودک احساس امنیت کند. در ادامه، راهکارهایی برای توضیح این موضوع به کودکان ارائه شده است.

از زبان ساده و قابل‌فهم استفاده کنید. به‌جای اصطلاحات پیچیده پزشکی، از واژه‌هایی مانند “بیماری” یا “جرمی که باید از بدن خارج شود” استفاده کنید، اما نام سرطان را نیز به کار ببرید تا کودک بداند که بیماری او چیست.

محل سرطان و روند درمان را توضیح دهید. برای مثال، می‌توانید بگویید: “یک گروه از سلول‌های بدن تو به‌درستی کار نمی‌کنند و پزشکان داروهایی دارند که می‌توانند کمک کنند.”

به کودک اطمینان دهید که او هیچ تقصیری در ابتلا به بیماری ندارد. کودکان ممکن است تصور کنند که بیماری آنها نتیجه کار اشتباهی است که انجام داده‌اند.

واقعیت را بگویید، اما امید را نیز حفظ کنید. کودک باید بداند که درمان‌هایی برای بهبود وجود دارند و پزشکان برای کمک به او تلاش می‌کنند.

به سؤالات کودک با صداقت پاسخ دهید. اگر جواب سؤالی را نمی‌دانید، به او بگویید که از پزشک سؤال خواهید کرد.

چگونه درباره روند درمان توضیح دهیم؟

روند درمان سرطان می‌تواند برای کودکان استرس‌زا باشد، به‌ویژه زمانی که تغییراتی در بدن آنها ایجاد می‌شود. برای کاهش ترس و اضطراب کودک، می‌توان نکات زیر را رعایت کرد:

از زبان ساده برای توصیف درمان‌ها استفاده کنید. به‌جای “شیمی‌درمانی”، می‌توان گفت: “دارویی که به بدن کمک می‌کند تا سلول‌های بیمار را از بین ببرد.”

به کودک بگویید که آزمایش‌ها ممکن است ناراحت‌کننده باشند، اما والدین و پزشکان برای کمک به او در کنار او خواهند بود.

در مورد عوارض جانبی احتمالی، مانند ریزش مو یا خستگی، به کودک توضیح دهید. این کار باعث می‌شود که او برای تغییرات آینده آماده باشد و احساس نکند که چیزی غیرعادی در حال رخ دادن است.

توضیح دهید که سرطان مسری نیست. بسیاری از کودکان نگران هستند که بیماری خود را به دیگران منتقل کنند. اطمینان دادن به آنها در این مورد، اضطرابشان را کاهش می‌دهد.

به آنها یادآوری کنید که بیمارستان یک محیط موقت است و به زودی به خانه بازخواهند گشت. این مسئله می‌تواند به کاهش احساس تنهایی و نگرانی آنها کمک کند.

چگونه به احساسات کودک پاسخ دهیم؟

کودکان بسته به سن و شخصیت خود، واکنش‌های متفاوتی نسبت به تشخیص سرطان نشان می‌دهند. برخی ممکن است به شدت ناراحت و غمگین شوند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است به سادگی سؤالاتی درباره بیماری خود بپرسند. در هر صورت، حمایت عاطفی و ایجاد فضایی برای بیان احساسات، اهمیت زیادی دارد.

به کودک اطمینان دهید که طبیعی است اگر احساس ناراحتی، ترس یا خشم دارد.

او را تشویق کنید که احساسات خود را از طریق صحبت کردن، نقاشی کشیدن یا بازی نشان دهد.

اگر کودک تمایلی به صحبت کردن نداشت، او را تحت فشار قرار ندهید، اما نشان دهید که همیشه برای شنیدن حرف‌های او آماده هستید.

به او بگویید که خانواده، پزشکان و پرستاران برای کمک به او حضور دارند و او تنها نیست.

چگونه با نوجوانان درباره سرطان صحبت کنیم؟

نوجوانان معمولاً سؤالات بیشتری درباره بیماری و درمان خود دارند. آنها می‌خواهند بدانند که این بیماری چگونه بر زندگی روزمره‌شان تأثیر خواهد گذاشت. در این شرایط، والدین می‌توانند این نکات را در نظر بگیرند:

به آنها اطلاعات دقیق‌تری درباره بیماری و درمان ارائه دهید. برخی نوجوانان ممکن است بخواهند جزئیات بیشتری درباره داروها، میزان موفقیت درمان و مدت زمان لازم برای بهبودی بدانند.

آنها را در روند درمان مشارکت دهید. برای مثال، از آنها بپرسید که آیا ترجیح می‌دهند درباره برنامه‌های درمانی خود بیشتر بدانند یا می‌خواهند در جلسات مشاوره شرکت کنند.

به سؤالات آنها درباره تأثیر بیماری بر مدرسه، دوستان و فعالیت‌های اجتماعی پاسخ دهید. بسیاری از نوجوانان نگران این هستند که سرطان چگونه بر روابط آنها تأثیر خواهد گذاشت.

در مورد تغییرات فیزیکی، مانند ریزش مو یا تغییر وزن، با آنها صحبت کنید و از قبل توضیح دهید که این تغییرات موقتی هستند.

آنها را تشویق کنید تا برای اطلاعات صحیح به پزشکان مراجعه کنند، نه اینکه در اینترنت به دنبال پاسخ‌های غیرمعتبر بگردند.

نکاتی برای برگزاری مکالمه‌ ای سازنده با کودک بیمار

برقراری یک مکالمه باز و حمایت‌کننده، می‌تواند به کودک کمک کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد. در اینجا نکاتی برای مدیریت بهتر این گفت‌وگو ارائه شده است:

زمان و مکان مناسبی را برای صحبت کردن انتخاب کنید. مکالمه را در محیطی آرام و راحت انجام دهید.

در ابتدا از کودک بپرسید که چه چیزهایی درباره بیماری خود می‌داند. این کار به شما کمک می‌کند تا گفت‌وگوی خود را براساس اطلاعات او تنظیم کنید.

اگر کودک سؤال کرد، به‌جای پاسخ‌های پیچیده، توضیحاتی ساده و صادقانه ارائه دهید.

به کودک اجازه دهید احساسات خود را بیان کند و به او نشان دهید که درکش می‌کنید.

سعی کنید تا حد امکان، روال عادی زندگی او را حفظ کنید تا حس پایداری و امنیت داشته باشد.

اگر کودک احساس تنهایی می‌کند، به او کمک کنید تا با دوستان و اعضای خانواده از طریق تماس تصویری یا ملاقات حضوری در ارتباط باشد.

در صورت نیاز، از روان‌شناسان کودک و مشاوران متخصص کمک بگیرید.

نتیجه‌ گیری

صحبت کردن با کودک درباره سرطان کار ساده‌ای نیست، اما رویکرد صحیح و صادقانه می‌تواند به او کمک کند تا با این چالش روبه‌رو شود. استفاده از زبان مناسب، ارائه اطلاعات دقیق در حد درک کودک، حمایت عاطفی و حفظ امیدواری، از جمله راهکارهایی هستند که به کودکان و نوجوانان در مسیر درمان کمک می‌کنند. همچنین، والدین باید خود نیز حمایت لازم را دریافت کنند، زیرا پذیرش بیماری فرزندشان نیازمند قدرت روحی بالایی است. در نهایت، با همراهی خانواده، پزشکان و مشاوران، می‌توان شرایطی ایجاد کرد که کودک احساس امنیت، حمایت و آرامش بیشتری داشته باشد.